De Golden Retriever is van nature een vriendelijk ras dat graag zich graag betrekt bij het gezin. Mits de hond duidelijke leiding en voldoende beweging krijgt is opvoeden niet moeilijk. Naast de dagelijkse wandelingen speelt de hond graag, ook van apporteren of hondentraining wordt de hond blij. Tegen bekenden is de hond erg vriendelijk, tegen vreemden in zijn territorium is de hond waaks maar niet agressief.
Geschiedenis:
n het begin van de komst van de golden retriever werd deze nog gele retriever genoemd. De naam werd in latere jaren op grote schaal vervangen door de naam golden retriever, een naam bedacht door wijlen Lord Harcourt. Ook aan het begin van deze eeuw bestond er verwarring omtrent de oorsprong van het ras. Zwarte retrievers met een golvende vacht waren bekend in bepaalde kringen in het zuiden van Schotland, in die tijd waren echter met name zwarte labradors zeer populair. Feitelijk waren gele retrievers nauwelijks bekend, behalve bij de leden van een paar adellijke families en hun naaste vrienden. Hun latere verspreiding over alle delen van Groot-Brittannië was ook niet makkelijk te voorzien. Het is daarom tamelijk laat om te proberen de feiten op een rijtje te zetten en de waarheid te achterhalen. Gelukkig is er nog steeds een onbetwiste bron van informatie voorhanden, Sir Dudley Marjoribanks hield vanaf 1835 een stamboek bij waarin hij de naam en herkomst noteerde van zijn setters, zijn pointers, zijn greyhounds en zijn spaniëls. Het stamboek vermeldt vanaf 1838 gedurende een jaar of twee ook beagles; in 1842 wordt er melding gemaakt van een retriever, een zwarte klaarblijkelijk en in 1852 pas van een volgende. In 1843 worden er Ierse spaniëls genoemd en de greyhounds maken voor het eerst plaats voor deerhounds in 1848. In 1854 kocht hij het landgoed Guisachan en vanaf dat moment werden zijn kennels enorm uitgebreid. Daarmee kregen ook de retrievers meer bekendheid, meer informatie over dit onderwerp: jaarboeken Golden Retriever Club Nederland.
Karakter:
In Groot-Brittannië, Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Australië en Japan is deze hond zeer geliefd. Het is een van de zes retrieverrassen die we kennen: de Labrador retriever, de Flatcoated retriever, de Curly coated retriever, de Chesapeake Bayretriever en de Nova Scotia duck tolling retriever. De golden retriever is energiek, werklustig en gehoorzaam van aard, en wordt dan ook graag gebruikt als gebruikshond zoals geleidehond, hulphond en jachthond. Een golden retriever is oorspronkelijk eigenlijk een jachthond die gespecialiseerd is in het opzoeken en naar de jager brengen van geschoten wild. Golden retrievers hebben een "zachte beet" waardoor ze het wild kunnen apporteren zonder het te beschadigen. Het dier moet hiervoor ook geen schrik hebben van water en laat de golden nu net een echte waterrat zijn. Zwemmen is een van de favoriete bezigheden van de golden retriever. De voorliefde voor water is de meeste goldens aangeboren. De golden is een sociaal dier en van nature vriendelijk en open. Ze worden het liefst betrokken bij alledaagse bezigheden en maken graag deel uit van het gezin. De golden is buitengewoon kindvriendelijk en heeft een grote tolerantie en evenwichtige aard. Ook als gezinshond is hij dus heel geschikt. Tegenover kinderen is hij doorgaans geduldig en goedmoedig, een echte mensenvriend, maar daardoor niet erg waaks. Een golden blaft doorgaans weinig, maar wanneer vreemden zich op het terrein begeven zal hij u beslist waarschuwen. Ze zullen u echter niet verdedigen met hand en tand, het zijn geen echte waakhonden en verdedigingshonden. Golden retrievers zijn over het algemeen sterk maar zijn wat zachter van aard dan de labradors.
De golden retriever is door zijn intelligentie en leergierigheid goed op te voeden en werkt graag voor zijn baas. Op gehoorzaamheidswedstrijden doet hij het erg goed. Zijn baas zal hem een groot plezier doen door dingen met hem te ondernemen. De golden retriever is een goed geproportioneerde, robuuste hond met een krachtige tred. Een golden behoort door zijn jachteigenschappen samen met Labradors en Duitse Herders het meest gebruikt als blindengeleidehond. Ook worden ze ingezet voor het begeleiden van mensen met een bepaalde lichamelijke handicap.
Uiterlijk:
Vacht:
De vacht van de golden retriever is lang en dik met een waterafstotende ondervacht en heeft weinig verzorging nodig. Regelmatig borstelen is echter wel nodig. Deze honden komen in verschillende kleuren voor: van bijna wit tot donkerbeige, tegen mahoniekleur aan.
Hoofd:
Het hoofd van de golden retriever is goed geproportioneerd, mooi belijnd en goed op de hals geplaatst. De schedel is breed en hun snuit is krachtig, breed en diep. De neus is bij voorkeur zwart en de oren zijn matig groot. Goldens hebben bovendien een schaargebit.
Lichaam:
Het lichaam is evenredig gebouwd met korte lendenen, diepe en goed gebogen ribben en een lang schouderblad. De golden heeft stevige botten.
Hoogte:
Schofthoogte van de reuen is 56-61 cm en van de teefjes 51-56 cm.
